Сяджу на вакзале ў брыдкім белтэлекоме за кампом,які падвісае пры кожнным зручным моманце. Падлец! Сёньня ў чарговы раз еду ў маскву, яшчэ адна вандроўка, зноўку два цягніка туды-сюды, зноў гарбатаў чароўных падстаканьніках ды цёмная пустэча за вакном, а забыты дома плээер ужо тут, зараз, здаецца блакітнай марай
(
Read more... )